9 Eylül

Dün 9 Eylül'dü İzmir'in kurtuluşunun yıl dönümü. Doğma büyüme İzmirliyim ama daha önce hiç kutlama törenine katılmamıştım, tamamen kendi ayıbım. Bu yıl hem Asya uçakları görsün hem de ailecek değişik bir gün geçirelim diye gittik kutlamalara. Ayrıca kalabalığı da özlemiştik, ne de olsa yaz hareketli geçmişti. Türk Yıldızlarının gösterisi harikaydı, hele son gösteride o kadar çok heyecanlandım ki anlamam. İyi ki gitmişim, bundan sonra her yıl izlenecek bu gösteriler. Türk Yıldızlarının gösterisi bitince hep beraber vapura atlatıp Karşıyaka'ya gittik. Böylece Asya ilk defa vapura binmiş oldu. Pek farkına vardı mı bilemeyeceğim ama yine de denizi görmek hoşuna gitti. Vapurdan inince bizi bando ekibi karşıladı. Biraz onlar dinledik, biraz sahilde yürüdük ve birazda dinlendik. Sonra geri Alsancağa gittik. Biz gittiğimizde Fener alayı yeni geliyordu, onları karşıladık. Belediye başkanının "hemşerilerim" diye başlayan konuşmasını dinledik. Sonra da havai fişek gösterisi başladı. Muhteşemdi, aynı anda Karşıya'da ve Göztepede de atış vardı. Bir yandan işaret fişekleri atıldı denize, diğer yandan da meşaleler yakıldı. Sonra dilek fenerleri havaya uçtu. Hepsi birden çok güzeldi ama doğaya verdiğimiz zararı düşününce üzüldüm. Manga konseri başladı sonra, Manga'yı sevmeme rağmen bence yanlış bir seçim olmuş. İkinci şarkıdan sonra çoğunluk dağıldı zaten. Biz de arabamızı Konak'a bırakmıştık, oraya kadar yürüdük. Rengarek boyanmış köprüden geçtik, ışıklı saat kulesini gördük ve işportacıların arasından arabamıza vardık. Tam bir İzmir günüydü yani. Bundan sonra her yıl bu gösterilere katılma kararı aldım, umarım.

Bu yazdan beri yaşanan olaylar çevreme, ülkeme, arkadaşlarıma daha farklı bakmamı sağladı. Çünkü ben sahip çıkmazsam yaşam alanıma, kimsenin sahip çıkmayacağını ve hatta gelip çörekleneceğini gördüm. Biz yaşam haklarımız için mücadele eden bir nesile dönüştük. Bunun  için ölen arkadaşlarımız oldu. Dün biz İzmir'in düşmandan kurtuluşunu kutlarken Ahmet Atakan başından gaz kapsülüyle vurularak öldü, öldürüldü. Daha adil bir ülke istediği için. Yıllar önce insanlar düşmanlarıyla savaşıyorlarmış devletleri için. Şimdi de biz devletle savaşma halindeyiz özgürlük için. Bir ülke düşünün ki halkına karşı savaş açsın. Çevreme baktıkça susan insanlar görüyorum ve susmak görmemezlikten gelmek beni kahrediyor. Bir de gördüğü şeyleri yanlış yorumlayan, oh olsun diyen insanlar var ki onlara katlanamıyorum. Bütün bunlara rağmen yine de umutluyum. Sonuçta çevreme daha dikkatle baktığımda benim gibi düşünen, önce insan diyen, hoş görülü, sağduyulu insanlar görüyorum. Bizi susturamayacaksınız.